Kako je cvetao jugoslovenski turizam

Jugoslovenski turizam je cvetao u drugoj polovini šezdesetih godina prošlog veka. Kako je pisalo u Ilustrovanoj politici iz 1967. godine, on je tada dobijao priznanja svuda u svetu. Italija i Španija su Jugoslaviju smatrale konkurentima, zarađeno je oko 200 miliona dolara, mada je moglo i više.

Prema statističkim podacima, zaključno sa septembrom u Jugoslaviji je te godine letovalo 3.344.000 stranih turista, što je 184.000 više nego u istom periodu prethodne godine, piše Jutarnji.hr. Najveći broj gostiju je dolazio iz Nemačke, Austrije i Italije. Nakon njih najviše je bilo turista iz Francuske, Češke i Velike Britanije.

Najveće interesovanje je bilo za primorska letovališta, pa za planine i banje. Od primorskih mesta najposećeniji su bili Petrovac na Moru, Kraljevica, Mali Lošinj, Poreč, Selce, Vodice, Umag, pa onda Opatija, Herceg Novi, Dubrovnik, Split i Portorož.

Povećao se i broj Jugoslovena koji su putovali u inostranstvo – do septembra 1967. godine u inostranstvo je putovalo 4.360.000 Jugoslovena, što je u poređenju sa 1.887.000 za isti period prethodne godine veliki pomak.

Turizam je počeo da cveta krajem pedesetih i početkom šezdesetih, a reklamu na svetskom turističkom tržištu su doneli jeftin hotelski smeštaj, hrana i prevoz.

Letovanje u Miločeru koštalo je 715 maraka, u hotelu „Avala“ u Budvi 545 maraka, u bungalovima na Lapadu 445, a u dubrovačkom hotelu „Stadion“ 420 maraka.

S druge strane, u evropskim poznatim letovalištima cene su bile sledeće – letovanje na Majorci je iznosilo od 379 do 585 maraka, u rumunskom letovalištu Mamaji od 399 do 561 maraka, u italijanskom Riminiju 309-388, u Kapriju 449-738 maraka, u Zlatnim pijescima u Bugarskoj od 358 do 598 maraka.