Krasnahorkai dobitnik Nobelove nagrade za književnost

Mađarski pisac Laslo Krasnahorkai (László Krasznahorkai) dobio je ovogodišnju Nobelovu nagradu za književnost zbog svog snažnog i vizionarskog opusa koji, usred apokaliptičnog užasa, ponovo potvrđuje moć umetnosti“.

Rođen 1954. godine u Đuli, u Mađarskoj, Krasnahorkai je prvi značajan uspeh postigao debitantskim romanom „Satantango” iz 1985. godine, mračnim i hipnotišućim prikazom urušavanja jednog seoskog zajedništva. Roman je u sedmočasovni film ekranizovao i čuveni reditelj Bela Tar (Bela Tarr).

Često opisan kao postmodernista, Krasnahorkai je poznat po svojim dugim, vijugavim rečenicama, distopijskim i melanholičnim temama, kao i po neumoljivoj intenzivnosti zbog koje ga kritičari porede sa Gogoljem, Melvilom i Kafkom.

Kako pišu književni kritičari lista The Guardian, Komunističku Mađarsku Krasnahorkai napustio je 1987. godine, provevši godinu dana na stipendiji u Zapadnom Berlinu, a kasnije je nadahnuće tražio u istočnoj Aziji – posebno u Mongoliji i Kini – za dela poput Zarobljenik Urga” i „Uništenje i tuga ispod nebesa”.

Tokom rada na romanu „Rat i rat” mnogo je putovao po Evropi i jedno vreme živeo u njujorškom stanu Alena Ginzberga (Allen Ginsberg), legendarnog bit pesnika, čiju je podršku smatrao presudnom za dovršetak knjige.

Godine 2015. Krasnahorkai je postao prvi mađarski pisac koji je osvojio međunarodnu Man Booker nagradu.

Iako i dalje poseduje kuću u rodnoj Mađarskoj, poslednjih godina živi u samonametnutom egzilu u Berlinu i Trstu, ne krijući svoje negodovanje prema politici premijera Mađarske Viktora Orbána.