Promene propisa za PDV obveznike prilikom izdavanja avansnih računa

Privrednici koji su ujedno i PDV obveznici od 1. februara su počeli da primenjuju nove propise iz Pravilnika o izmenama i dopunama Pravilnika o PDV.

Novi ili izmenjeni članovi Pravilnika odnose se u najvećem broju na usklađivanje sa zakonom o fiskalizaciji.

Iz kompanije Mazars kažu da je Pravilnikom definisano da obveznik PDV nema obavezu da izda račun za promet dobara i usluga fizičkim licima (sa izuzetkom preduzetnika koji nisu obveznici PDV), osim za promet za koji se izdaje fiskalni račun u skladu sa propisima kojima se uređuje fiskalizacija.

“Dodatno, definiše se da obveznik PDV ne mora da izda račun za promet dobara i usluga za koji je propisano poresko oslobođenje bez prava na odbitak prethodnog poreza, osim u slučaju da postoji obaveza izdavanja elektronske fakture u skladu sa zakonom kojim se uređuje elektronsko fakturisanje”, objašnjavaju iz Mazarsa.

Promene propisa za avansne uplate

Novim Pravilnikom propisano je da kada obveznik u istom poreskom periodu primi avansnu uplatu i izvrši promet dobara i usluga, postoji samo obaveza izdavanja računa za izvršeni promet, osim ako za avansnu uplatu postoji obveza izdavanja elektronske fakture.

Takođe, kada je poreski dužnik primalac dobara i usluga onda nema obavezu izdavanja avansnog računa u skladu sa Zakonom o PDV-u, osim po osnovu primljene avansne uplate za promet za koji postoji obaveza izdavanja elektronske fakture.

Od 1. februara primenjuje se propis da su elektronske fakture izuzetak od pravila ako se račun izdaje na dan kada je izvršen promet dobara, odnosno usluga. U tom slučaju račun za promet ne mora da sadrži i podatak o datumu prometa.

Poreznici iz kompanije Mazars kažu da je članu koji definiše sadržaj dokumenta o povećanju ili smanjenju naknade odnosno osnovice kada se posle izvršenog prometa dobara i usluga promeni naknada za taj promet, dodat stav tri.

Stav tri glasi: „Odredbe stava 1. ovog člana primenjuju se i u slučaju kada naplaćeni avans za koji je izdat avansni račun prestane da se smatra avansom za promet dobara, odnosno usluga, u potpunosti ili delimično, osim u slučaju kada naplaćeni avans ili deo avansa postane naknada, odnosno deo naknade za izvršeni promet dobara, odnosno usluga.”

Došlo je i do promene odredbe koja definiše postupanje u slučaju promene poreskog dužnika nakon avansnog plaćanja.

Prema novom pravilu, ako posle avansnog plaćanja dođe do promene poreskog dužnika, obveznik koji je izvršio taj promet izdaje račun u kojem iskazuje ukupan iznos osnovice, bez PDV, a primalac obračunava PDV za taj promet u skladu sa zakonom.

Na osnovu toga obveznik PDV ima pravo da stornira avansni račun, kao i da izvrši ispravku obračunatog PDV ako poseduje dokument primaoca kojim se potvrđuje da je izvršio ispravku odbitka prethodnog poreza, odnosno da PDV po avansnom računu nije koristio kao prethodni porez.

Takođe, došlo je i do promene u slučaju da se posle avansnog plaćanja promeni poreski dužnik. Tada obveznik PDV koji je izvršio promet dobara, izdaje račun za taj promet u kojem iskazuje ukupan iznos osnovice i iznos PDV, a primalac vrši ispravku obračunatog PDV i PDV koji je odbijen kao prethodni porez po osnovu datog avansa.

Prema rečima poreskih savetnika iz kompanije Mazars, definisano je i da PDV obveznik može da izda jedan račun, odnosno elektronsku fakturu za više pojedinačnih isporuka dobara ili usluga izvršenih jednom licu.

U Pravilniku je dodat član kojim se proširuje obaveza izdavanja internog računa na promete dobara i usluga koje u Republici Srbiji vrši i obveznik PDV koji za taj promet nije poreski dužnik.

Novim Pravilnikom definiše se izuzetak od pravila u slučajevima nepostojanja obaveze izdavanja računa po osnovu potraživanja novčanih sredstava od strane obveznika PDV koja ne predstavljaju naknadu za promet dobara i usluga, pri čemu to ne važi u slučaju kada postoji obaveza izdavanja elektronske fakture.

Još jednim članom definiše se izuzetak od pravila u slučajevima nepostojanja obaveze izdavanja računa iz člana 42. Zakona po osnovu prenosa višenamenskog vaučera od strane obveznika PDV, pri čemu isto ne važi u slučaju kada postoji obaveza izdavanja elektronske fakture.